Kaneko Kojima

Pochodzenie: Japonia, Oguni
Organizacja: Stróże
Pozycja: Stróż w dzielnicy Hāto
Miejsce pracy: Sushi bar
Stanowisko: Pracownik baru
Zdolność specjalna: -

Będąc wychowaną w rodzinie, której praktycznie każdy członek jest w policji nie było wcale tak kolorowo dla Kaneko. Niesamowity stres, odpowiedzialność i oczekiwania. Już od dzieciaka wiedziano, że dziewczynka będzie policjantką, że pójdzie w ślady swojego ojca. Od małego uczono jej jak się zachowywać w towarzystwie, przy stole, w obliczu niebezpieczeństwa i w innych ważnych momentach życia. Zawsze dostawała po łbie za rzeczy, które jej rodzicom się nie podobały, a potem leciała do dziadków, by Ci zajęli się nią i udobruchali. Będąc jeszcze dzieckiem starała się słuchać rodziców, ale gdy na jej oczach doszło do śmierci matki z rąk jej własnego, opętanego ojca coś w niej pękło.



Za każdym razem, gdy Kaneko uczyła się czegoś nowego, co budowało jej charakter, przypominała sobie słowa swojej babki. Ból mógłby ją zmusić do błagania o litość, ale nigdy jej nie zabije. Dzięki temu ukształtowała swój charakter. Wiele osób przez to mówi, że jest zimna jak lód, że nie ma serca i nie potrafi kochać. Prawda jest taka, że dla niej ciepłe uczucia są niepotrzebne. Ludzie to kurwy i suki. Ani im ufać, ani powierzać czegokolwiek. Ciężko jest sobie znaleźć dobrego przyjaciela, lojalnego, który będzie słuchał jak będziesz nawalony albo trzeźwy. Neko nie potrzebuje takich relacji, nauczyła się, że życie to dziwka tygrysa i lepiej być samemu niż być potem zranionym.

 

Po co być czułym i miłym człowiekiem, jak można być okropną zimną, suką, zołzą. Kaneko nie potrafi popuścić nikomu, jest bezwzględna pod każdym względem. Nie boi się powiedzieć tego, co myśli, jest szczera do bólu. Często nawet jeśli kogoś razi tym, co mówi wzrusza jedynie ramionami,  prycha pogardliwie i odwraca się tyłem odchodząc od osobnika. Jest surowa, ostra, sroga, chłodna i nie ma zamiaru się zmieniać. Rozmowy z innymi nie przychodzą jej łatwo, mimo iż jest bardzo inteligentną kobietą, zna się na wielu rzeczach, nie potrafi jednak spojrzeć prosto innym w oczy i wysłuchiwać ich kłamstw. Z jej ust nigdy nie usłyszy się kłamstwa. Neko, mimo iż nie wygląda na przywódczynie, ma pociąg do przewodzenia innymi i manipulowania. Nauczyła się tego w swoich nastoletnich latach, kiedy to chciała na spokojnie wychodzić na piwo. Czasami zdarza jej się być agresywną, naprawdę niemiłą dla innych, prawdziwym wcieleniem zła. Żartowanie z nią należy do osób, którym szczerze zaufała i których trzymana tyle blisko, by wiedzieć, że ucięliby sobie głowę dla niej. Nie waha się nikomu spuścić manta. Jeśli ktoś się o nie prosi, to Neko jest pierwsza by tę okazję wykorzystać. Silna wola pozwala jej na łamanie barier, a zdrowy umysł na trzeźwe i szybkie kalkulowanie. W Kaneko można dostrzec często coś, co jej dziadek nazwał "stan bliski opętaniu". Kiedy traci coś, na czym jej bardzo zależało, bądź ktoś wkurzy ją do tego stopnia, że będzie chciała wypruć mu flaki, można dostrzec w jej oczach zmianę; tęczówki ciemnieją od gniewu, który ją przepełnia, prawie jak podczas opętania. Ciężko ją uspokoić, zwłaszcza że najmniejszy dotyk w takim stanie może kogoś kosztować ucięciem palca, bądź całej ręki.



Ciągle mówimy, jaka to Kaneko jest zła, nieczuła, chłodna. Pora teraz na zmianę. Neko ma też tą dobrą, miłą stronę, którą ukazuje jedynie wybrańcom. Nie liczcie więc, że po jednej czy pięciu rozmowach stanie się waszą przyjaciółką. Ona będzie potrzebowała silnego, niepodważalnego powodu, by móc wam zaufać. Logiczne, prawda? W głębi gdzieś tam na samym dnie serca Kaneko jest czułą i wrażliwą osobą. Dla najbliższych zrobiłaby wszystko, byleby Ci byli szczęśliwi i bezpieczni. Tylko to się dla niej liczy. Oczywiście nie pokazuje tego wprost, tylko swoimi czynami utwardza ich w przekonaniu, że wciąż jest tą samą osobą, której przekleństwo jeszcze nie pożarło. W świetle dnia Neko nosi kamienną maskę, nawet jej oczy nie zdradzają jej uczuć i myśli.



 Kaneko w wieku 24 lat doświadczyła utraty matki. Jej własny ojciec, który podczas służby jako członek Chonai-kai został opętany przez yokai zwanego Shinigamim po powrocie do domu zamordował swoją małżonkę na oczach ich dziecka. To był też pierwszy raz jak Kaneko stanęła oko w oko z yokai. Przez ten cały czas szykując się do zostania członkiem tej samej organizacji, jedyne, o czym pomyślała w tamtej chwili to pociągnięcie za spust pistoletu, który jej ojciec trzymał w szufladzie jednej z szafek.

Tragedia z tamtego wieczoru mocno wstrząsnęła dziewczyną. Pękło w niej coś, co przez wiele lat nieuleczone chyli ją ku upadkowi, ku pogrążeniu się w swojej niedoli. Neko zrezygnowała z zostania Chonai-kai, decydując się na przystąpienie do innej, bliskiej organiazacji. Doskonale zdawała sobie sprawę z niebezpieczeństwa, które mogło ją spotkać, jednak za cel obrała sobie ochronę innych, by Ci nie musieli się obawiać nastania nocy.

Przez kilka lat trenowała w Dojo, pod czujnym okiem mistrzów, by uzyskać w końcu oficjalnie miano Stróża i by przydzielono jej do jednej z dzielnic. Nie była jednak zbyt zadowolona, że przypadło jej szwendać się w czarnym stroju po tych samych ulicach, po których wcześniej chodził jej ojciec.

Jak na kobietę, która już jest po trzydziestce i nie chce mieszkać w tym samym miejscu, gdzie doszło do tragedii ma wynajęte mieszkanie w centrum miasteczka, coby bliżej jej było do wykonywania swoich obowiązków jako Stróż.

Stróżem jest od pięciu lat, po miasteczku podczas wykonywania swoich obowiązków chodzi w czarnych szatach, z charakterystyczną białą maską, o czarno-czerwonych elementach.

Prawdopodobnie mało ważne, ale zawsze gdy wychodzi na patrole ciągną się za nią dwa czarne jak smoła koty. Wychodzą z jednej z uliczek, śledzą ją całą drogę i odprowadzają do domu. Kaneko czasem rzuci im smakołyka, czy naleje mleka do miski, którą im któregoś nudnego wieczora podrzuciła pod murem.

By móc utrzymać się samodzielnie poza pracą w organizacji musiała dobrać sobie jakiś zawód. Wybrała ten, który nie kolidowałby z jej stróżowaniem. Właściciel sushi baru ugadał się z czarnowłosą, by ta miała pierwsze zmiany. Dzięki temu gdy wraca do domu może chwilę się przespać i potem idzie w miasto.

Nienawidzi swojego przezwiska "Neko".