Kohaku Itō

Pochodzenie: Oguni
Organizacja: Stróże
Pozycja: Stróż dzielnicy Hāto
Miejsce pracy: Dojo
Stanowisko: Płatnerz
Zdolność specjalna: Ichijama

† Ojciec Kohaku trafił do Oguni w roku 1994, w jakiś sposób złotnik zdołał przeżyć w mieście wystarczająco długo by rozkochać (a przynajmniej w to lubił wierzyć) w sobie miejscową członkinię stróży i zadbać o narodziny Kohaku.  

† Nie znała swojego ojca zbyt długo, zaledwie do siódmego, prawie do ósmego roku życia, właściwie to nie może powiedzieć żeby go jakoś szczególnie pamiętała jednak kochała go wystarczająco by zawsze trzymać jego sygnet przy sobie jako pamiątkę i pomimo pytań matki czy jest pewna, pozostania przy jego nazwisku.

† Oprócz specjalnych okazji na które wyciąga ubrania po matce lub którąś sukienkę którą uszyła dla ćwiczeń lub z nudy, praktycznie nigdy nie nosi damskiego ubioru, właściwie to przez 95% roku można ją zobaczyć w różnych odmianach stroju składającego się z koszuli, krawatu i przyległych spodni na kant z ewentualnymi dodatkami lub minimalnymi zmianami zależnie od pory roku czy humoru.

† Jedyny powód dla którego ewentualnie chciałaby opuścić Oguni to możliwość udania się na studia religioznawcze, niestety obecnie literatura o wszelkich wierzeniach i ich historii jaką znajdzie w bibliotece i może jakieś filmy z kategorii edukacyjne muszą jej wystarczyć.

† Swoje pierwsze 3 lata jako Stróż spędziła pilnując dzielnicy Shinrin, jednak po śmierci swojego śmierci swojego partnera podczas jednego z patroli który dla samej Kohaku skończył się 4 miesięcznym siedzeniem w domu ze złamaną nogą, poprosiła o zmianę dzielnicy w której ma pełnić swoje obowiązki na Hāto.

† Teoretycznie jest wierząca, jednak biorąc pod uwagę jak bardzo jej natura którą ukrywa pod uśmiechem i delikatnym tonem głosu, odchodzi od założeń buddyzmu, jest skazana na przeżywanie kryzysu wiary przez, najprawdopodobniej jeszcze bardzo długi czas o ile wcześniej nie padnie na którymś z patroli.

† Oprócz dziadka z którym ma dosyć specyficznie oschłą relację, jej żywa rodzina składa się z matki która od siedemnastego roku życia Kohaku znajduje się w szpitalu w śpiączce po najwidoczniej nieudanym patrolu, jest spokrewniona z resztą kobiet Ichijama zamieszkujących Oguni, niestety rodzicielka nigdy nie podzieliła się z nią tożsamości reszty rodzinki.

† Obecnie jest raczej zaledwie pomocą lub zastępstwem przy pracy płatnerskiej którą zajmuję się jej dziadek, niestety wraz z wiekiem nie raz potrzebuje pomocy przy pracy, na szczęście Kohaku od dziecka była zbyt zafascynowana metalowymi przedmiotami by odpuścić okazję nauki u mistrza.  

† Ku jej nieszczęściu, fascynuje ją wszystko co groteskowe, niesmaczne i zwyczajnie obrzydliwe. Estetyka dziewczyny w pewnym stopniu jest jednym z jej większych kompleksów jak i obsesji, do innych należy fascynacja wszelką bronią białą którą można zaliczyć do chorobliwych biorąc pod uwagę ilość noży oraz mieczy wykutych przez jej dziadka i nią samą, która znajduje się na ścianach jej mieszkania zamiast obrazów

† Kohaku wykorzystuje dwa style walki, kendo nauczone w dojo jak i podczas treningów z matką oraz niten ichi-ryū którego uczył ją dziadek zajmując każdą jej wolną chwilę czasu. Odkąd jej rodzicielka trafiła do szpitala, progresywnie ciężej jej korzystać ze stylu uczonego w dojo który w jej rękach zaczął przybierać bardziej zwierzęcego i niekontrolowanego charakteru, jednak po śmierci swojego partnera przy patrolach postanowiła korzystać i trenować tylko technikę przekazaną przez dziadka.  

† Pomimo części jej charakteru, ponieważ definitywnie nie może jej nazwać "fasadą" biorąc pod uwagę iż jest ona szczera, dosyć niepokojącej aczkolwiek bardzo, może trochę nieznośnie uprzejmej i spokojnej młodej, dosyć towarzyskiej jednak mającej problemy z nawiązywaniem stałych znajomości, ze względu na swoją dosyć nietypowo melancholijną osobowość, dziewczyny, zdaje sobie sprawę, że jej "gatunek", jak to lubi określać, nigdy nie powinien opuszczać Oguni, chociaż nawet to jest za dużo terenu dla ludzi takich jak młoda Itō. Niestety, ale zdaje sobie sprawę, że ledwo utrzymuje się przy zdrowych zmysłach i jedyne co ją powstrzymuje przed zaspokajaniem jej fascynacji groteską i wykorzystaniem broni białej, jest jej z każdym dniem coraz słabsza samokontrola, wiara której trzymaj się kurczowo mimo swojej natury, silny aczkolwiek wykrzywiony naukami matki kodeks moralny i patrole dzięki którym może zaspokoić chociaż minimum swoich potrzeb przy użyć yokai, niestety nie jest głupia a fascynacja wierzeniami, okultyzmem i yokai samymi w sobie nauczyła ją iż nie wszystkie trzeba, należy, powinno się czy nawet można pozbawić życia i szczerze, w jakimś stopniu spotkania z niegroźnymi yokai dają jej pewnego rodzaju ukojenie jednak spotkanie demona czy ducha z którym wie, że nie da sobie rady, doprowadza ją na granicę szału i stanu w którym modli się, nie zobaczy ją nikt żywy.  

† Mężczyzna z którym patrolowała nauczył ją przez ich trzyletnią znajomość palić i kończyć noce drogim alkoholem, niestety po jego śmierci nałogi się pogorszyły, w końcu teraz musi i tą robotę odwalać za niego.

† Posiada starego rodzaju aparat analogowy z którym wybiera się czasami na spacery po lesie lub bardziej szemranych częściach miasta na wszelki wypadek gdyby miała znaleźć coś "fascynującego".

† Fascynuje ją sztuka każdego rodzaju nawet jeśli większość nie wpisuje się w jej estetykę, jednak sama ma za mało czasu by się nią zająć.