nanami

∗ Jej ojciec popełnił samobójstwo na krótko przed jej trzynastymi urodzinami. Nie zostawił listu. Miejscowi znają rodzinę Ryushoji na tyle dobrze, by nie poruszać przy nich tego bolesnego tematu, ale plotki i tak krążą po miasteczku; te bardziej życzliwe mówią, że długo zmagał się z depresją, te złośliwsze, że wolał samotną śmierć od dalszego życia ze swoją żoną i córką.

∗ Na początku szkoły średniej w Nanami coś pękło. Do tej pory dobrze wychowane, ciche i niesprawiające problemów dziecko przeistoczyło się nagle w upartą, narowistą pannicę z niepokojącą tendencją do dręczenia słabszych. Wobec dorosłych nadal jest pełna szacunku i pewnie dlatego tyle czasu trwało, zanim ktokolwiek zorientował się, że od lat regularnie doprowadza kilka swoich koleżanek ze szkoły do łez, zwykle samymi słowami, choć kilka razy zdarzyło jej się uciec do rękoczynów. Przyciśnięta, wypiera się wszystkiego i łże w żywe oczy bez zająknięcia, a jeśli cokolwiek zostanie jej udowodnione – mało prawdopodobne; jest zbyt bystra, zbyt uważna, by zostawiać oczywiste ślady – wybucha płaczem i obiecuje poprawę tak przekonująco, że i tak zwykle udaje jej się wymigać od odpowiedzialności. Większość młodzieży szkolnej w Oguni jej unika, wiedząc doskonale, że jeśli zalezą jej za skórę, zrobi wszystko, żeby uczynić ich życie piekłem. Bogowie jedyni wiedzą, jakim cudem ta dziewczyna ma jeszcze jakichkolwiek znajomych.

∗ Uczy się średnio, na tyle tylko, żeby zdać, wagaruje, pali papierosy i ogólnie jest modelowym przykładem nastolatki z problemami. Obowiązki miko w rodzinnej świątyni wydają się być jedynym, co Nanami traktuje poważnie – tam jest zawsze na czas, w porządnym, schludnym stroju, skupiona i uprzejma, jakby swoim zachowaniem chciała udowodnić, że dziadek Shōsuke (jeden z mnichów, ojciec jej ojca) nie popełnia gigantycznego błędu, ucząc ją na kapłankę.