Melanie

Kilka słów na wstępie...
> Urodziła się w Japonii jako drugie dziecko państwa Kirigane, będąca zarazem półkrwi Irlandką, jak i Japonką.
> Swoje imię otrzymała zgodnie z życzeniem jej matki. Zgodnie z umową zawartą ze swoim mężem, każde z nich wybierało imię dla dziecka danej płci, bez sprzeciwu z drugiej strony.
> Ma o 10 lat starszego brata - Haru.
> Jej rodzina prowadziła niewielkie dojo.
> Od ósmego roku życia trenuje kendo.
> Lubi poświęcać sporo czasu na książki i gry, jej pasja powiązana z tą tematyką zaczęła się gdy miała dziesięć lat...
... jednakże dwa lata później spokojne dzieciństwo zostało przerwane gwałtownym wydarzeniem. W tym właśnie momencie jej rodzice zginęli w wypadku samochodowym. Owa tragedia przyczyniła się do początku sporu o dziedziczenie rodzinnego dojo pomiędzy rodzeństwem, a krewnymi. Ich opinia dotycząca tego, że nie zdołają kontynuować dziedzictwa tego miejsca oraz próba przejęcia tego skończyła się na tym, że Haru zdecydował się sprzedać owe miejsce. Skończyło się na przeprowadzce do Tokyo.
Można powiedzieć, że pomimo gwałtownej zmiany w życiu, powoli odnajdywała się w nowym społeczeństwie. Nowi znajomi, nowa szkoła, nowi nauczyciele, przynajmniej klub kendo był ten sam... Dzień za dniem upływały...
> ... jednakże fakt, że nie przepadała za tłumami sprawił, że zadawała się z kilkoma osobami jedynie. Jedynie znosiła to w momentach wspólnej nauki, przy której często pomagała innym.
> I dopiero gdy miała trzynaście lat wyszło na jaw, że ma alergię na orzechy.
Jej krótka przeszłość i doświadczenia ukształtowały ją na osobę, która stara się pomóc innym w miarę swoich możliwości.
Pojawienie się w tym mieście było zwykłym przypadkiem. To miał być jedynie przystanek na trasie w stronę innego z miast, w którym odbywały się międzyszkolne zawody w kendo. Piętnastoletnia Melanie była jedną z czterech reprezentantek swojej szkoły. Jednakże zamknięcie zwykłej trasy skończyło się na tym, że kierowca autokaru zdecydował się na wybranie innej, mniej uczęszczanej. Nie chciał przyznać się do błędu, co skończyło się na nałożeniu trasy na Oguni i...
"Jak to nie możemy pojechać dalej?"
Cztery nastolatki, opiekun klubu i kierowca. W sumie sześć osób, które pozostawiły w Tokyo rodzinę, przyjaciół i najbliższych sercu.
"Czyli... nie wrócimy?"
Nikt nie wierzył, dopóki nie przekonano się na własnej skórze. Perspektywa pozostania na zawsze w obcym miejscu na każdego zadziałała inaczej. Jedna z dziewczyn niedługo potem powiesiła się. Inna załamała się psychicznie i odmówiła kontaktu z innymi ludźmi.
A co z Melanie? Próbowała. Zwyczajnie próbowała pchać swoje życie naprzód. Od dwóch lat kontynuuje edukację w tutejszej szkole. Nie potrafi jednak porzucić nadziei na to, że zdoła kiedykolwiek wrócić do Haru. A tymczasem życie toczyło się dalej... sprawiając, że nie mogła już postrzegać rzeczywistości w ten sam sposób co niegdyś.